دوري و دوستي
دوري و دوستي
يک ضرب‌المثل رايج اما اشتباه
ابوالفضل علي‌دوست ابرقويي
بعضي‌ها مي‌گويند: ادامه دوستي يا پالايش آن از ناخالصي‌ها در گرو محدوديت رفت‌و‌آمدهاست. وقتي رفت‌وآمدها زياد باشد، بروز اختلاف سليقه‌اي، سپس اختلاف ريشه‌اي، بعدها کدورت و دشمني و در نهايت قطع ارتباط، امري اجتناب‌ناپذير است!
اينان معتقدند: اگر دو نفر يا دو خانواده هفته‌اي دو بار با هم رفتوآمد داشته باشند، مي‌شود هشت ديدار در ماه، و هر سال حدوداً صد ديد و بازديد. اگر در يک‌پنجم اين ديد و بازديدها مطلبي پيش بيايد که با سليقة يکي از دو طرف هم‌خواني نداشته باشد، اين دو نفر يا اين دو خانواده در يک سال با بيست مسأله اختلاف‌برانگيز روبه‌رو هستند!
با اين وصف، چرا املايي بنويسند تا ديگران از آن غلط بگيرند؟
اما يک سؤال
آيا صرف رفتوآمد زياد موجب بروز اختلافات و دشمني‌هاست، يا نحوة خاصي از روابط و اصولاً خصوصيات و ويژگي‌هاي خاصي از رفت‌وآمدکنندگان؟
به دور از ذهنيت و گرايشي خاص به اين نتيجه مي‌رسيم که اصل رفت‌وآمدها، و مراوده‌ها اختلاف‌برانگيز نيست، بلکه دخالت برخي ويژگي‌هاي شخصيتي افراد است که رفت‌وآمدها را تيره و تار مي‌کند و ادامه دوستي‌ها را به محدود کردن رفت‌وآمدها مشروط مي‌سازد؛ صفاتي مانند: زياده‌طلبي، تکبر، خودخواهي، و چشم‌و‌هم‌چشمي.
صفحات: 1· 2