عالمان رباني، چلچراغ‏هاى پر فروغى هستند كه در هر عصرى، در آسمان علم و عمل میدرخشند، و با كسب نور و گرما از خورشيد رسالت و امامت، بر زمينان تجلى میکنند و آنان را به سوى منابع نور و بركت دودمان وحى، رهنمون مىیسازند، و بر بال عرفان ناب محمدى صلى الله عليه و آله نشانده، بر مشكات ملكوت، عروج مى‏دهند.

در ميان دين باوران كفر ستيز، چهره‏ ى محبوب قرن، فقيه تيز بين سياست مدار ايزدخواه فيلسوف عارف ژرف نگر، عالم متخلق و رهبر و بنيان گذار جمهورى اسلامى، حضرت امام خمينى، رضوان الله عليه، از موقعيتى والا و ويژه برخودار است; زيرا، روزها و ساعت‏ها و لحظه‏ هاى عمر او، بامراقبه و محاسبه سپرى شد و صدها آيه‏ ى قرآن را مجسم ساخت و عينيت‏بخشيد.
شایسته است در این آخرین لحظات ناب رمضان با تاسی به این امام و مولا ، قدر قطرات زلال معرفت در این ماه را بدانیم.

حضرت امام، رضوان الله عليه، توجه ويژه‏ اى نسبت ‏به ماه رمضان داشته و بدين جهت، ملاقات‏هاى خودشان را در ماه رمضان تعطيل می کردند و به دعا و تلاوت قرآن و…می پرداختند.

و خودشان می گفتند: «خود ماه مبارك رمضان، كارى است‏» (1) .

يكى از ياران امام، در اين باره گفته است:

در اين ماه، ايشان، شعر نمى‏خواندند و نمى‏سرودند و گوش به شعر هم نمى‏دانند. خلاصه، دگر گونى خاصى متناسب با اين ماه در زندگى خود ايجاد مى‏كردند، به گونه‏اى كه اين ماه را، سراسر، به تلاوت قرآن مجيد و دعا كردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپرى مى‏كردند (2) .

ايشان، به هنگام سحر و افطار، بسيار كم مى‏خوردند، به گونه‏اى كه خادم‏شان فكر مى‏كردند كه امام، چيزى نخورده است! (3)

حضرت امام رحمه الله درباره رمضان چنين مى‏سرايند:

ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد عشق و طرب و باده، به وقت‏سحر افتاد افطار به مى كرد برم پير خرابات گفتم كه تو را، روزه، به برگ و ثمر افتاد با باده، وضو گير كه در مذهب رندان در حضرت حق اين عملت‏بارور افتاد (4)
1. پا به پاى آفتاب، ج 1، ص 286.

2. برداشت‏هايى از سيره‏ى امام خمينى ره، ج 3، ص 90.

3. همان، ص 89 .

4. روزنامه‏ى جمهورى اسلامى، مورخ 8/1/69. امام خمينى ره 29 شعبان / 1407.