حجت الاسلام والمسلمین قَرَهی، درباره اوج ساده زیستی امام، در نقل خاطره ای می گوید:
«در بیرونی منزل امام، یعنی اتاقی که شب ها آقا تشریف می بردند برای ملاقات مردم، تعدادی فرش های ناقص بود و قسمتی از اتاق نیز خالی از فرش بود. من خدمت امام عرض کردم که آقا اجازه بدهید یک فرش برای اینجا تهیه کنیم. ایشان فرمود: از توی اندرونی بیاورید. عرض شد:آنجا گلیم است و با اینجا جور نیست و نامتناسب است. امام فرمود: مگر منزل صدر اعظم است.به امام عرض کردم که منزل فوق صدر اعظم است، منزل امام زمان(عج) است. امام فرمود: منزل امام زمان هم معلوم نیست چی افتاده است».