مارا به دعا کاش نسازند فراموش، رندان سحرخیز که صاحب نفسانند
***
باز هوای سحرم آرزوست / خلوت و مژگان ترم آرزوست
شکوه ی غربت نبرم این زمان / دست تو و روی تو ام آرزوست
***
گنجینه ی نورانی قرآن رمضان است / آرامش دلهای پریشان رمضان است
مجموع هی گلهاست شب وروز عزیزش / یعنی به حقیقت که گلستان رمضان است
***
ماه رمضان شد می و میخانه بر افتاد / عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد
افطار به می ، کرد برم پیر خرابات / گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد
با باده وضو گیر که در مذهب رندان / در حضرت حق این عملت بارور افتاد
)از دیوان اشعار امام خمینی(
***
روزه یعنی نفس خود پاک کن / قلب ابلیس درونت چاک کن
راه پرواز است سوی آسمان / ماه گردیدن بسان عاشقان
***
خدايا يادم بده، يادم باشد، يادت باشم