در اين ميان سخنان و پيامهاي امام خميني رحمه الله از آغازين سالهاي مبارزه تا پايان عمر از درخشش ويژه اي برخوردار است .
اعلام روز جهاني قدس
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران به رهبري حكيم فرزانه حضرت امام خميني قدس سره جرقه هاي اميد در دلهاي مردم مبارز فلسطين زده شد; چراكه انقلاب ايران يك حركت اسلامي و ضد اسرائيلي محسوب مي شد و رهبر آن در 17 خرداد سال 1346 ش به مناسبت جنگ 6 روزه اعراب و اسرائيل، فتواي انقلابي خويش را مبني بر حرمت هرگونه ارتباط تجاري و سياسي دولتهاي اسلامي با اسرائيل و حرمت مصرف كالاهاي اسرائيلي در جوامع اسلامي صادر كرده و موضع خود را به طور شفاف بيان نموده بود . بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز افزون بر حمايتهاي همه جانبه جمهوري اسلامي ايران از مردم فلسطين براي آزادي بيت المقدس، با اعلام روز جهاني قدس دفاع خود را به اوج رسانيد . امام خميني قدس سره اين پيام تاريخي خود را در دفاع از قدس شريف در 16 مرداد 1358 ش صادر نموده و آخرين جمعه ماه مبارك رمضان را به عنوان روز قدس معين كرد . متن پيام چنين بود:

«بسم الله الرحمن الرحيم . من در طي ساليان دراز، خطر اسرائيل غاصب را گوشزد مسلمين نمودم، كه اكنون اين روزها به حملات وحشيانه خود به برادران و خواهران فلسطيني شدت بخشيده است و به ويژه در جنوب لبنان به قصد نابودي مبارزان فلسطيني، پياپي خانه و كاشانه ايشان را بمباران مي كند . من از عموم مسلمانان جهان و دولتهاي اسلامي مي خواهم كه براي كوتاه كردن دست اين غاصب و پشتيبانان آن به هم پيوندند و جميع مسلمانان جهان را دعوت مي كنم آخرين جمعه ماه مبارك رمضان را كه از ايام قدر است و مي تواند تعيين كننده سرنوشت مردم فلسطين نيز باشد، به عنوان «روز قدس » انتخاب و طي مراسمي همبستگي بين المللي مسلمانان را در حمايت از حقوق قانوني مردم مسلمان اعلام نمايند . از خداوند متعال پيروزي مسلمانان را بر اهل كفر خواستارم .» (1)

سخني از رهبر انقلاب حضرت آية الله خامنه اي مزین کننده پایان این مطلب است:

«تحقيقا امروز در زندگي مسلمين و در آفاق اسلامي هيچ مسئله اي به اهميت مسئله فلسطين نيست … فقط غصب خانه مسلمين نيست، بلكه قضيه بالاتر از اين است . مسئله اين است كه دشمنان جهاني اسلام، بخشي از خانه مسلمين را براي حمله به صفوف مسلمين و براي مبارزه با خواسته ها و حركات آنها، سنگر قرار داده اند .» (2)

1) صحيفه امام، ج 9، ص 267 .

12) ماهنامه كوثر، ش 45، ص 34 .

عبدالکريم تبريزي

صفحات: 1· 2