عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است، عقاب مي تواند تا 70 سال زندگي کند، ولي براي اينکه به اين سن برسد بايد تصميم دشواري بگيرد. زمانيکه عقاب به 40 سالگي مي رسد:چنگالهاي بلند و انعطاف پذيرش ديگر نمي توانند طعمه گرفته را نگاه دارند. نوک بلند و تيزش خميده و کند مي شود و شهبال هاي کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها به سينه اش مي چسبند و پرواز براي عقاب دشوار مي گردد. در اين هنگام عقاب تنها دو گزينه در پيش روي دارد:
-يابايد بميرد(بترسد و کاري نکند)
-يا آن که فرايند دردناکي را که 150 روز به درازا مي کشد پذيرا گردد(بترسد ولي…. اقدام کند)

براي گذرانيدن اين فرآيند عقاب بايد به نوک کوهي که در آن جا آشيانه دارد پرواز کند. در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ مي کوبد تا نوکش از جاي کنده شود. پس از کنده شدن نوکش، عقاب بايد صبر کند تا نوک تازه اي در جاي نوک کهنه رشد کند ، سپس بايد چنگال‌هاي پيشين را از جاي برکند. زمانيکه به جاي چنگال هاي کنده شده ، چنگال‌هاي تازه اي در آيند. آن وقت عقاب شروع به کندن همه پرهاي قديمي اش مي کند.. سرانجام ، پس از 5 ماه عقاب پروازي را که تولد دوباره نام دارد آغاز کرده ….. و 30 سال ديگر زندگي مي‌کند.

چرا اين دگرگوني ضروري است ؟ فرار از زندگي مرغي بيشتر وقت‌ها براي بقا، ما بايد فرايند دگرگوني را آغاز کنيم . گاهي وقت ها بايد از خاطرات قديمي، عادت هاي کهنه و سنت هاي گذشته رها شويم. تنها زماني که از سنگيني بارهاي گذشته آزاد شويم مي‌توانيم از فرصت هاي زمان حال بهره مند گرديم. بعد رمضان بهترین فرصت برای این رهایی است. حالا دیگر ما باید با عادت ها و سنت های قبل از رمضان فرق کرده باشیم.
………………………………………………
پي نوشت :

نرم افزار نيش ها و نوش ها، سايت اسک دين